بررسی اثر کودهای بیولوژیک و شیمیایی بر صفات کمی و کیفی سیب‌زمینی رقم کایزر (Solanum tuberosum var.caeser)

به ‌منظور بررسی تأثیر محلول‌پاشی کودهای زیستی و شیمیایی بر صفات کمی و کیفی سیب‌زمینی(رقم کایزر)، آزمایشی در منطقه دشت لردگان به‌صورت فاکتوریل پنج عامله بر پایه طرح بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار در سال زراعی 94-1393 انجام شد. کودهای مورداستفاده شامل کودهای شیمیایی(نیتروژن و فسفر) و زیستی(ورمی کمپوست، نیتروکسین و فسفات بارور2) بودند که هر یک در دو سطح(استفاده طبق آزمون خاک و عدم استفاده) به کار گرفته شدند. نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد که کاربرد کودهای زیستی و شیمیایی دارای تأثیر معنی‌داری بر درصد نشاسته، درصد ماده خشک، ارتفاع بوته، تعداد ساقه، تعداد برگ، وزن بوته در مترمربع، وزن خشک بوته، قطر بزرگ‌ترین و کوچک‌ترین غده و عملکرد غده و نیز شاخص‌های فیزیولوژیک شامل: سرعت رشد گیاه(CGR)، سرعت رشد نسبی(RGR)، نسبت سطح برگ (LAR)و سرعت اسیمیلاسیون خالص (NAR)بود. با توجه به نتایج حاصل از مقایسات میانگین، تیمارهای ترکیبی کودهای زیستی دارای تأثیر بیش‌تری بر بهبود صفات موردمطالعه داشت. بیش‌ترین میزان عملکرد غده در تیمارهایی دیده شد که در آن‌ها کودهای زیستی نیتروکسین، فسفات بارور 2 و ورمی‌کمپوست با یکدیگر ترکیب شده بودند. نتایج حاصل از ضرایب همبستگی نشان داد عملکرد غده با ارتفاع بوته، تعداد ساقه در بوته، تعداد برگ در مترمربع، وزن بوته در مترمربع، وزن خشک بوته، قطر کوچک‌ترین غده، قطر بزرگ‌ترین غده، طول برگ، درصد ماده خشک، درصد نشاسته و شاخص‌های فیزیولوژیک همبستگی مثبت و معنی‌داری در سطح احتمال یک درصد داشت. در تحقیق حاضر بیش‌ترین همبستگی معنی‌دار با عملکرد(74/0=r) مربوط به تعداد ساقه در بوته بود. به طور کلی، چنین به نظر می‌رسد که کودهای زیستی به دلیل اثرگذاری بهتر و بیش‌تر روی فتوسنتز گیاهی، منجر به افزایش صفات کمی و کیفی سیب زمینی شدند.